بررسی تطبیقی میزان رضایت مندی ساکنان بین دو نمونه از مجتمع های مسکونی میان مرتبه و بلندمرتبه، نمونه های موردی: مجتمع های مسکونی شهید محلاتی و سبحان

امروزه تأمین مسکن به عنوان یکی از مسائل اساسی در ساخت و توسعه شهرها مطرح است. در ایران همراه با رشد شهرنشینی و ازدیاد جمعیت و کمبود زمین مناسب جهت ساخت و ساز، احداث مجتمع های مسکونی از جمله اقداماتی در جهت پاسخ گویی به این نیاز روزافزون مسکن می باشد. تحقیق حاضر پس از بررسی معیارهایی در طراحی مجتمع های مسکونی و بیان مطالعات پیشین انجام گرفته در این زمینه، برخی از این معیارها را در دو نمونه انتخاب شده از مجتمع های مسکونی میان مرتبه و بلندمرتبه، تجزیه و تحلیل می کند. مقایسه بین این معیارها از طریق بررسی مدارک موجود، مطالعات میدانی، توزیع پرسشنامه به صورت مساوی بین ساکنان دو مجتمع مسکونی شهید محلاتی )میان مرتبه( و مجتمع مسکونی سبحان )بلندمرتبه( و مصاحبه با آنان انجام می گیرد. انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی ساده از بین 5 بلوک مسکونی می باشد. از طریق مقایسه امتیاز هر یک از این معیارها بین دو نمونه، میزان رضایت مندی ساکنان از هر یک از مجتمع های مسکونی مشخص می گردد. فرضیه تحقیق بر این استوار است که رضایت مندی ساکنان در مجتمع های مسکونی میان مرتبه به نسبت مجتمع های مسکونی بلندمرتبه، بیشتر بوده و نتایج پژوهش نیز بر این مطلب صحه می گذارد. لازم به ذکر است اگر چه در روند مقایسه این معیارها بین دو نمونه، مجتمع مسکونی بلندمرتبه سبحان به نسبت مجتمع مسکونی میان مرتبه شهید محلاتی در برخی موارد برتری پیدا می کرد، ولی با درنظر گرفتن تمامی معیارها بین دو نمونه و مقایسه آن ها، نشان داده شد که مجتمع مسکونی میان مرتبه شهید محلاتی رضایت مندی بیشتری را برای ساکنان خود فراهم می کند. تراکم ساختمانی بیش از حد، عدم مشارکت ساکنان با هم، دسترسی های نامناسب به خدمات عمومی، ناهماهنگی با بافت اطراف از نقاط ضعف مجتمع مسکونی سبحان به حساب می آید. در حالی که تراکم پایین، بالا بودن روابط اجتماعی ساکنان با یکدیگر و هماهنگی با بافت اطراف از مهم ترین ویژگی های مجتمع مسکونی شهید محلاتی به حساب می آید.